Patronem Katolickiej Szkoły Podstawowej w Olsztynie jest Święta Rodzina z Nazaretu
Jest ona wzorem do naśladowania dla całej społeczności szkolnej, a jednocześnie naszym opiekunem duchowym. Pomysł nadania takiego imienia wyszedł ze Stowarzyszenia Świętej Rodziny – założyciela i organu prowadzącego placówkę. Źródłem inspiracji była wspólnota modlitewna Instytutu Świętej Rodziny w Łomiankach k. Warszawy.
Rodzina Święta – jako wspólnota osób – ma wielkie znaczenie w życiu naszej szkoły. Na Jej wzór kształtowane są wśród uczniów takie wartości, jak: miłość, braterstwo, poszanowanie drugiego poprzez realizowanie modlitwy, pracy i wypoczynku.
Święta Rodzina uczy pedagogów i rodziców jak wychowywać młodzież i dzieci, jak spełniać swe własne powołanie w rodzinie – tej najmniejszej i bardzo ważnej wspólnocie ludzkiej.
Święta Rodzina jest ikoną, która znajduje się w Kaplicy Instytutu Świętej Rodziny w Łomiankach. Wykonała ją siostra Miriam ze Szczecińskiego Karmelu Miłości Miłosiernej. Oparta jest na motywie „Trójcy Niebieskiej” (Trójca Niebieska to Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty) i „Trójcy Ziemskiej” (tj. Jezus, Maryja i Józef).
Człowiek, który jest obrazem i podobieństwem Boga spełnia to podobieństwo przez rodzicielstwo, dziecięctwo (sam jest dzieckiem i przyjmuje dzieci) oraz przez kierowanie się w życiu Duchem Prawdy i Miłości.
Osoby boskie są umiejscowione w linii pionowej: Bóg Ojciec jako błogosławiąca ręka; Syn Boży jako dziecko, a jednocześnie jako kapłan; a Duch Święty jako zielony krąg (nadzieja) obejmujący wszystko.
Linia pionowa wskazuje na relacje zachodzące miedzy Bogiem i człowiekiem – co oznacza wielką rzeczywistość, która nieustannie płynie z góry do dołu i z dołu do góry. Chrystus jest Bogiem i Człowiekiem jednocześnie, i dlatego jest takim wielkim oparciem.
W linii poziomej mamy trzy najważniejsze istoty na świecie, od których zależy przyszłość świata i wieczne zbawienie ludzkości: mężczyzna, kobieta i dziecko. Są oni jednością najwyższej wagi, ponieważ łączą w sobie oba wymiary – pionowy i poziomy – a więc wszystko.
Chrystus stoi na ołtarzu, co oznacza, że oddaje Ojcu w liturgii świat i życie. Ofiarowuje Ojcu osoby, rodziny, wspólnoty i świat.
Cała kompozycja pragnie przemówić prawdą o zamyśle Bożym wobec małżeństwa i rodziny,
a także każdej wspólnoty.